Rap powstał w początkach lat 70. XX wieku w Brooklynie, dzielnicy Nowego Jorku. Bieda, bezrobocie i przestępczość panujące na ulicach gett powodowały frustrację, poczucie wykluczenia i sprzeciw wobec systemu i supremacji białych Amerykanów. Na tym podłożu wyrastały postulaty i aspiracje czarnej młodzieży, która stworzyła i rozpowszechniła kulturę hip-hop.

Można wymienić następujące fazy rozwoju amerykańskiego rapu: wczesne proste utwory i naiwne rymy, rymowane zapowiedzi i komentarze podczas dyskotek na początku lat 80., gangsta rap pod koniec dekady i trwająca do chwili obecnej wybujała komercja.

Po nawiązaniu przez hip-hop lat 80. zeszłego wieku do poglądów Malcolma X, jego politycznym obliczem stała się nacjonalistyczna wersja islamu połączona z wątkami antykapitalistycznymi, bliskimi krytyce społecznej znanej z ideologii radykalnej lewicy.

Po kilku latach dominacji rapu polityczno-religijnego pojawił się inny nurt tej muzyki, tzw. gangsta rap. Sprzeciw wobec aparatu represywnego państwa przeistoczył się w nim w otwartą nienawiść do policji; etos człowieka z getta walczącego o własną godność zastąpił wzorzec jednostki żyjącej poza prawem, a zamiast postulatów przebudowy społeczeństwa pojawił się nacisk na indywidualny sukces finansowy połączony z eksponowaniem jego zewnętrznych atrybutów: kosztownej biżuterii, drogich samochodów i towarzystwa luksusowych kobiet. Gangsta-rap związany był mocno z subkulturą młodzieżowych gangów rywalizujących ze sobą o strefy wpływów w czarnych gettach.

W następnych latach hip-hop stawał się coraz bardziej popularny, otwierały się przed nim podwoje rozgłośni radiowych i stacji telewizyjnych. Telewizja MTV wkrótce zaczęła puszczać ich muzykę, po czym stała się nawet wzorem politycznej poprawności (political correctness). Rap w USA przestał ograniczać się wyłącznie do czarnej publiczności, zaczął zdobywać popularność również wśród innych grup etnicznych, zwłaszcza tych dotkniętych społeczną marginalizacją – początkowo Latynosów, potem także białych.